(Связано)

Маснавии Маънави-1
Мавлоно Ҷалолуддин Муҳаммади Балхӣ
саҳ. 145 - 215

МУНДАРИҶА :
саҳ. 145 : Нолидани сутуни ҳаннона, чун барои пайғомбар, саллаллоҳу алайҳи ва саллам, минбар сохтанд, ки ҷамоат анбӯҳ шуд, гуфтанд: мо рӯйи мубораки туро ба ҳангоми ваъз намебинем
саҳ. 147 : сангреза дар дасти Абӯҷаҳл, алайҳилаъна ва гувоҳӣ додани сангреза бар ҳақиқати Муҳаммад, саллаллоҳу алайҳи ва саллам, ба рисолати
саҳ. 148 : Бақияи қиссаи мутриб ва пайғом расонидани амирулмуъминин Умар, разияллоҳу анҳу, ба ӯ он чӣ ҳотиф овоз
саҳ. 150 : Гардонидани Умар, разияллоҳу анҳу, назари ӯро аз мақоми гиря, ки ҳастӣ аст ба мақоми
саҳ. 151 : Тафсири дуъои он ду фаришта, ки ҳар рӯз бар сари ҳар бозоре мунодӣ мекунанд, ки «аллоҳумма аъти кулла мунфиқин халафан, аллоҳумма аъти кулла мумсикин талафан»
саҳ. 153 : қиссаи халифа, ки дар карам дар замони худ аз ҳотами Тоӣ гузашта буд ва назири худ
саҳ. 154 : Мағрур шудани муридони муҳтоҷ ба муддаиёни музаввар ва эшонро шайх ва муҳташаму восил пиндоштан ва нақлро аз нақд фарқ нодонистан ва барбастаро аз
саҳ. 155 : Дар баёни он ки нодир афтад, ки муриде дар муддаии музаввар эътиқод ба сидқ бибандад, ки ӯ касе аст ва бад-ин эътиқод ба мақоме бирасад, ки шайхаш дар хоб надида бошад
саҳ. 156 : Сабр фармудани аъробӣ зани худро ва фазилати сабру фақр баён кардан бо
саҳ. 157 : Насиҳат кардани зан мар шӯйро, ки сухан афзун аз қадам ва аз мақоми худ магӯ, «лима тақулуна, мо ло тафъалуна», ки ин суханҳо агарчи рост аст, он мақоми таваккул туро нест
саҳ. 159 : Насиҳат кардани мард мар занро, ки дар фақирон ба хорӣ манигар ва дар кори ҳақ ба гумони камол нигар ва таъна мазан дар фақру фақирон ба хаёл ва гумони бенавоии
саҳ. 160 : Дар баёни он ки ҷунбидани ҳар касе аз он ҷо ки вай аст, ҳар касро аз чанбараи вуҷуди худ бинад Тобаи кабуд офтобро кабуд намояд
саҳ. 162 : Муроот кардани зан шавҳарро ва истиғфор кардан аз гуфтаи
саҳ. 164 : Дар баёни ин хабар, ки «иннаҳунна яғлибна-л-оқила ва яғлибуҳунна-л-
саҳ. 165 : Дар баёни он ки Мӯсо ва Фиръавн ҳар ду мусаххари машийятанд, чунонки заҳру позаҳру зулумоту нур ва муноҷот кардани Фиръавн ба хилват
саҳ. 167 : Сабаби ҳирмони ашқиё аз ду ҷаҳон, ки «хасара-д-дунё ва-л-
саҳ. 169 : ҳақиру бехасм дидани дидаҳои ҳис Солеҳ ва ноқаи Солеҳро Чун хоҳад, ки ҳақ лашкареро ҳалок кунад, дар назари эшон ҳақир намояд хасмонро
саҳ. 172 : Дар маънии он ки «мараҷа-л-баҳрайни ялтақиёни байнаҳумо барзахун ло
саҳ. 174 : Дар маънии он ки он чӣ валӣ кунад, муридро нашояд густохӣ кардан ва ҳамон феъл кардан, ки ҳалво табибро зиён надорад
саҳ. 175 : Махласи моҷарои араб ва ҷуфти
саҳ. 176 : Дил ниҳодани араб бар илтимоси дилбари хеш ва савганд хӯрдан, ки дар ин таслим маро ҳилате ва имтиҳоне
саҳ. 179 : Таъйин кардани зан тариқи талаби рӯзӣ кадхудои худро ва қабул кардани
саҳ. 180 : ҳадя бурдани араб сабӯи оби борон аз миёни бодия сӯйи Бағдод ба амирулмуъминин бар пиндошти он ки он ҷо ҳам қаҳти об
саҳ. 181 : Дар намад дӯхтани зани араб сабӯи оби боронро ва муҳр ниҳодан бар вай аз ғояти эътиқоди
саҳ. 182 : Дар баёни он ки чунон ки гадо ошиқи карам аст ва ошиқи карим, карами карим ҳам ошиқи гадост Агар гадоро сабр беш бувад, карим бари ӯ ояд
саҳ. 183 : Фарқ миёни он ки дарвеш аст ба Худо ва ташнаи Худо ва миёни он ки дарвеш аст аз Худо ва ташнаи ғайр
саҳ. 184 : Пеш омадани нақибон ва дарбонони халифа аз баҳри икроми аъробӣ ва пазируфтан ҳадяи
саҳ. 186 : Дар баёни он ки ошиқи дунё бар мисоли ошиқи деворест, ки бар ӯ тоби офтоб занад ва ҷаҳду ҷиҳод накард, то фаҳм кунад
саҳ. 187 : Супурдани араб ҳадяро яъне сабӯро ба ғуломони
саҳ. 188 : ҳикояти моҷарои наҳвӣ ва
саҳ. 189 : қабул кардани халифа ҳадяро ва ато фармудан бо камоли бениёзӣ аз он ҳадя ва аз он
саҳ. 193 : Дар сифати пиру мутовиати
саҳ. 195 : Васият кардани расул, саллаллоҳу алайҳи ва саллам, мар Алиро, каррамаллоҳу ваҷҳаҳу, ки чун ҳар касе ба навъи тоате тақарруб ҷӯяд ба ҳақ
саҳ. 196 : Кабудӣ задани қазвинӣ бар шонагоҳ сурати шер ва пушаймон шудани ӯ ба сабаби захми
саҳ. 198 : Рафтани гург ва рӯбоҳ дар хидмати шер ба
саҳ. 200 : Имтиҳон кардани шер гургро ва гуфтан, ки пеш ой, эй гург, бахш кун сайдҳоро миёни
саҳ. 201 : қиссаи он кас, ки дари ёре бикӯфт Аз дарун гуфт: Кист он? Гуфт: Манам Гуфт: Чун ту туӣ, дар намегушоям, ҳеч касро аз ёрон намешиносам
саҳ. 203 : Адаб кардани шер гургро, ки дар қисмат беадабӣ карда
саҳ. 204 : Таҳдид кардани Нӯҳ, алайҳиссалом, мар қавмро, ки бо ман мапечед, ки бо Худой мепечед дар миёни ин ба ҳақиқат, эй махзулон
саҳ. 206 : Нишондани подшоҳон сӯфиёни орифро пеши рӯйи хеш, то чашмашон бад-эшон равшан
саҳ. 208 : Гуфтани меҳмони Юсуф, алайҳиссалом, ки ойина овардамат, ки то ҳар боре, ки дар вай нигарӣ, рӯйи хуби хешро бибинӣ, маро ёд
саҳ. 210 : Муртад шудани котиби ваҳй ба сабаби он ки партави ваҳй бар ӯ зад, он оятро пеш аз пайғомбар, саллалоҳу алайҳи ва саллам
саҳ. 214 : Дуо кардани Балъами Боъур, ки Мӯсо ва қавмашро аз ин шаҳр, ки ҳисор додаанд, бемурод бозгардон ва мустаҷоб шудани дуъои